30 Eylül 2014 Salı

Kelebek Etkisi

Bundan yaklaşık 45 yıl önce Norman Borlaug isimli Amerikali ziraatci çölde yetişen bir tahıl geliştirdiği için nobel barış ödülü kazanmıştı, zira bu icadiyla, Borlaug milyonlarca insani açlıktan kurtarmıstır. Şu da var ki, Nobel ödülünü  bir baskasi da kazanabilirdi. Nasıl mı? Biraz gerilere gidelim...
Bir zamanlar tarımsal konulara önem veren bir başkan yardımcısı vardı ve birgün baskana, tarım projelerine ekstra fon ayrılması gerektiğinden bahsetti, sonunda da başkanı ikna etti. Başkan yardımcısı araştırma projesinin başına da Borlaugı getirdi. Şimdi soru şu: Milyonlarca insanın açlıktan kurtulması ve Borlaugin nobel ödülü almasi sadece Borlaugin kendi başarısı mıdır, başkan yardımcısının hiç mi rolü yoktur? Yahut işin icinde başka aktörler de var mıdır? O zaman biraz daha geriye gidelim...
Bir zamanlar yine ABD'de George Washington Carver isminde bir bilimadami yaşardı. Ziraate çok önem veriridi. George'un ögretmenlerinden biri sık sık oğlunu okula getirir ve göz kulak olsun diye George'a emanet ederdi. Ogretmenin oğlu zaman icinde George'dan cok etkilendi ve o da ziraate merak saldı. 34 yil sonra bu çocuk baskan yardımcısı olacaktı. Iste boylece Borlaug'in nobel ödülüne bir paydaş daha çıktı... Peki başka aktör var mıydı?  Olmaz mı,  biraz daha geriye gidelim...
Bir çiftlik evinde Moses ve Suzan isminde bir çift yaşardı. Ciftlikteki mustemilatta da çiftlik işlerine bakan yardımcıları yaşardı.  Birgün ciftligi eskiyalar bastı, mustemilata girip adami öldürdüler, kadını ve çocuğu alıp  kaçtılar. Kadın, Suzan'in hem yardımcısı hem de en iyi arkadasiydi. Suzanin gözlerindeki üzüntüyü gören Moses derhal atına atlayıp eskiyalarin peşinden gitti ve karlar altinda günler süren yolculuktan sonra onlara ulaştı.  Kadın ve cocugu bırakmaları icin onlara buyuk miktarda para verdi. Haydutlar kadını çoktan öldürmüştü ama Moses' a bir çuval firlattilar. Moses yari donmus bebegi çuvaldan çıkarıp derhal koynuna soktu ve onu ısıttı, ona 'Korkma bebek, artik güvendesin, seni biz sahiplenicez, seni cok sevecegiz, seni okullara göndericez' v.s diye fisildadi, sonra da sarıp sarmalayıp eve dönüş yoluna koyuldu. Işte,  George Washington Carver'ın hayatı bu şekilde kurtulmuş oldu. Simdi bana soyler misiniz, milyonlarca insan acliktan kurtaran kim?
Eminim bu hikaye daha da gerilere götürülebilir. Bence tüm bu hikayeden çıkarılacak sonuç şu olmalı: Yaptığımız her eylemin bir önemi ve neticesi var. O an hiçbir etkisi gözükmese de.
Şuanda bulundugumuz yerde olmakla olmamak arasinda ne kadar ince bir çizgi olduğunu görebiliyor musunuz? Kimbilir hangi karar ve eylem (sizin veya başkasının) sonunda şuanki yerimiz/şartlarımız belli oldu. Veya bugünlerde alacağınız bir karar, yapacağınız bir eylem bundan bir süre sonra belki cok büyük bir etkiye neden olacak. O yuzden en iyisi sürekli hareket halinde olmak ve bu hareketimizin olumlu etkilere sebep olacağını ummak galiba.
Sağlıcakla kalın...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder